Dag 7 >> Jogjakarta (8 okt)

Dag 7 >> Jogjakarta (8 okt)

Wake-up call om 6.30 uur. Dat noemen we tegenwoordig uitslapen. Douche, aankleden, opmaken, je weet wel het bekende ochtendritueel. Papa hoeft zich niet op te maken, die is knap van zichzelf. Alhoewel hij sinds gisteren avond kampt met een ontstoken oog. We hebben water gekookt, laten afkoelen, zodat we dit in een flesje mee kunnen nemen. Kan hij een paar keer per dag schoonspoelen. Om 7.15 uur gaan we ontbijten. Goed ontbijt, ze hebben zelfs kaas. Om 8 uur vertrekt de bus voor een aantal excursies. Deze begint bij de ‘Prambanan’ Tempel. Heel erg gaaf dit, vind hem net zo cool als de Borobudur. De Borobudur is 1 grote tempel, de Prambanan zijn meerdere bij elkaar. Zie voor de tempel allemaal stenen liggen. In 2006 is er dus een aardbeving geweest waardoor er van er tempels gedeeltelijk zijn ingestort, zo een zonde. Een groot deel is inmiddels al gerenoveerd. Terwijl de groep doorloopt gaan papa en ik even kijken bij de hardwerkende mensen. Die zijn met een bijtel oud cement aan het verwijderen, zodat ze de stenen blokken opnieuw kunnen gebruiken. Ze vragen of we een keer willen proberen, maar natuurlijk willen we dit. Zwaar werk in de warme zon, de stukken vliegen overal heen. Respect voor deze mensen. Erna zoeken we de groep weer op, die net op het punt staan om de Shiva tempel in te gaan. Aan de noord-oost-zuid en westkant vind je de toegangspoorten. Bij binnenkomst vind je de vierarmige Shiva, in de 3 andere kamers staan Ganesha (met olifanten hoofd, zoon van Shiva) Agastya (symboliseert Shiva als leraar) en Durga (versloeg duivelse stier, grootste steun van Shiva). Naast de Shiva Tempel bevin den zich nog de Brahma en Vishnoe tempels, daarom heen liggen nog diverse kleinere tempels en worden er een hoop opnieuw opgebouwd. Heel mooi en reuze interessant. Ik heb dit natuurlijk allemaal niet onthouden ;-) Veel te veel info, lang leven google.nl. Wat we wel hoorde was dat ze van de mooie stenen waarin boedha’s verwerkt zitten, de boedha hoofden hebben uitgehakt voor verkoop. Zo triest. Aan het einde van de rondleiding wordt verteld dat je nu 3 rondjes in de tempel moet gaan lopen en moet zeggen Ahoemmmm Shiva. Om bij de andere ingangen te komen in de Shiva tempel moest je steeds trappen op en af, dat was al vermoeiend zat. Geen goed plan dus. Na dit bezoekje staat het Paleis van de Sultan op de planning. De gids legt van alles uit, maar ik kan mijn aandacht er niet bijhouden. Loop liever zelf wat rond om wat foto’s te maken. Papa vond het ook niet spannend, dus dat zegt genoeg. De gids legt de geschiedenis uit en we lopen door allerlei museum-achtige ruimtes. Ik hou de dienaren van de Sultan wat in de gaten en schiet foto’s. Na dit bezoekje gaan we verder naar een workshop Batik schilderen. In het kort is dat op een lap textiel decoratie schilderen. Zo kun je bijvoorbeeld tafelkleden versieren. Ze hebben verschillende doeken voor ons, papa en ik kiezen voor een vlinder. We bakken er niks van, wat een drama dit, leuk is het wel. Echt een knap staaltje werk van deze mensen, wat een verfijnd werk. Ach ja gelukkig hebben we onze eigen specialiteiten. Rond een uurtje of 14.30 gaan we richting het restaurant voor de lunch. Buffet met van alles en nog, neem wat rijst, nasi, groente en beef. Ik begin er aan te wennen. Kan het na bijna een week allemaal best oké noemen. Rond 16 uur zijn we weer in het hotel. Van de 14 mensen gaan er 8 naar een ‘dinner en dans’ show. Wij niet, dus papa en ik spreken met Stijn, Sabine, Frank en Franciska af om naar een shoppingmall genaamd: Plaza Ambarrukmo te gaan en daar wat eten te score. Om 17.30 uur hebben we beneden afgesproken om er met de taxi heen te gaan. Is op zo een 4 km afstand van ons hotel. De meter geeft aan dat we 22.000 Roupiah moeten betalen, dat is omgerekend zo een 1.35 EUR. Geen geld toch. Dit centrum is te vergelijken met de Heuvelgallerij. Alles heel lux en deze luxe hebben dezelfde prijzen als in nl. Vergeet dus even helemaal dat ik in Indonesië ben. In een elektronica winkel zijn alle elektronica producten net zo duur als in nl. Hoe moeten die mensen dat hier betalen? Hoe dan ook, ik vind het wel even prettig. Vind de stad Jogjakarta ook een verademing. Mooie stad. In het centrum zitten verschillende eetgelegenheden. Soort fastfood idee maar dan ook met chinees, japans en ga zo maar even door. Uiteindelijk gaan we naar een Pizzahut Restaurant. Jaja, zelfde als gisteren, maar zo lekker.. neem een Cheese Delux, de rest gaat ook voor pizza en papa, die houdt zo van dit eten dat hij er gewoon verder mee gaat. Hoor hem nog zeggen in Nederland, jij zal wel pizza eten, ik echt niet. Ik moest stiekem lache, denk haha, je zit wel mooi in een pizza restaurant. Maar ja, besteld hij alsnog rijst. Hij houdt zich aan zijn woord. Na het eten komt de rekening. 150 Roupiah voor ons samen. Papa wil weer betalen, zo betaald hij heel de vakantie mijn drinken ook al, want zijn bier is duurder zegt ie dan, daarom mag ik niet betalen. Ik zeg nu is het genoeg ik betaal. En daar komt ie met een ‘Oke’. Denk hehe.. Is omgerekend toch zo een EUR 9,50 voor ons samen. Als ik daar maar niet arm van wordt. Gisteren heb ik zelfs voor EUR 3,- gegeten. Na het eten nemen we rond 20.15 uur de taxi terug. We willen 2 taxi’s hebben. Als we 2 hebben gevonden willen ze ons wegbrengen voor 40.000 Roupiah per taxi. Dubbele van net, ze willen de meter niet aanzetten en proberen ons op te lichten. En als we dit omrekenen is het nog maar EUR 2,40. Nog steeds bijna gratis dus. Maar het gaat om het principe. Na wat discussiëren lukt het ons om af te dingen naar 30.000 Roupiah. Stomme taxi chauffeur trouwens, want de heenweg hebben we die aardige man waar we 22.000 aan moesten geven 10.000 fooi gegeven, dus totaal 32.000… en deze idioot die de meter niet wilde aanzetten heeft helemaal geen fooi gehad door zijn trieste gedrag, hij moet niet denken dat hij een stel Hollanders kan oplichten, geen fooi voor jou meneertje. Eenmaal in het hotel gaat iedereen naar de kamer, papa wil in de bar nog wat drinken, ik besluit ook naar de kamer te gaan om mijn verslagje af te maken. Maar dan vraagt papa of ik toch ff naar beneden kom, hij zit alleen in de bar en er is een bandje aan het spelen. Vind het zielig om ze alleen de laten want dan is er geen publiek meer, ik denk dat hij een grapje maakt, maar hij meent het. Zo ga ik alsnog met laptopje en telefoon naar beneden. Goede band, goede muziek. Inmiddels zitten er al wat meer mensen in de bar. Papa en ik kunnen niet eens praten, muziek staat zo hard, dus ik app hem heel serieus terug dat ik er ben. Flauw he. De band zegt iets in het Indonesisch, ik kan eruit opmaken dat je een verzoeknummer mag aanvragen. Mooi, wil het nummer ‘I Will Survive’ horen, heerlijk nummer. De band doet het goed. Lekker genieten dit, beetje meeswingen met een big smile, hello i’m in fucking Indonesia! Blijft het bijzonder vinden. Om 21.30 uur snel terug naar boven om de koffer in de pakken, want die moet om 22 uur weer met de bus vooruit naar de volgende bestemming Batu/Malang. Wij gaan weer met de trein, zo een 3.5 uurtjes en erna nog 3.5 uur met de bus. Wekker staat om 4.30 uur want moeten om 5.45 uur klaar staan. Dus nog even de nodige spullen uit de koffer halen voor morgenvroeg. Wordt weer een kort nachtje, maar dat is helemaal niet erg. Tijdens de reisdag morgen kan ik genoeg slapen in de trein en bus. Doe de laatste week wel vaker in siësta in de bus en dat gaat me prima af.

Hoorde dat ik te weinig foto’s upload en daar zit inderdaad een kern van waarheid in, maar wifi is niet altijd te best. Ik heb vandaag tijdens de busritjes foto’s per dag in mapjes gedaan en met fotogrid een compilatie gemaakt van de leuke foto’s. Dit zijn alleen maar foto’s die ik gemaakt heb, papa heeft er ook nog een hoop maar die staan nog op zijn toestel. Ik zal de foto’s van de tot nu toe 7 dagen hier uploaden.

Groetjes vanuit Jogjakarta!

30 minuten later... Even een kleine Update > Uploaden is een drama.. ik ga de collages direct op men FB plaatsen.. voor de mensen die men fotos willen zien en geen FB hebben, stuur maar een appje, als ik wifi heb stuur ik ze door..