Dag 5 > Niagara Watervallen en excursie Toronto…
Door: Joyci3j
Blijf op de hoogte en volg Joyce
26 Mei 2015 | Canada, Toronto
Dag 5 > Niagara Watervallen en excursie Toronto…
Vandaag moeten we om 8.30 uur klaarstaan voor een bezoek aan de watervallen. De wake-up call is om 6.30 uur. Vandaag is ontbijten in het hotel niet mogelijk, dus we eten buiten de deur. De reisleider Fons heeft ons gisteren aangewezen waar we kunnen ontbijten. Om 7.15 uur lopen we richting ‘Tim Hortens’. Soort van mc Donald maar dan voor je ontbijt. Weer voor mijn neus wordt de laatste croissant weggekaapt. Ik neem een gegrilde bagel met boter, wat extra vet kan nooit kwaad en een of ander jelly broodje. Om 8 uur ga ik vast terug richting de hotelkamer, nog even tanden poetsen. Om 8.30 uur zitten we allemaal klaar in de bus. De bus brengt ons naar een stuk wat ik nog niet eerder gezien had. Gisteren was ik ervan overtuigd dat ik de hele waterval gezien had, maar heb dus een stuk gemist, en thank god want nu kan ik terugkomen op mijn woorden dat ik niet onder de indruk was. Daar gaat die weer.. WAUW… hoe vet is dit, vanuit boven kijken we zo de watervallen in. Wat een ongelofelijke kracht. Best lastig om dit unieke beeld goed op foto vast te leggen. Ik besluit een live verslag te maken door het e.e.a. te filmen. Dit resulteert in 4 filmpjes. 1 boven de watervallen, 1 onderweg naar beneden, 1 tijdens en 1 voor de evaluatie. Fons gaf al aan dat hij op tijd wilde zijn omdat het stikt van de Aziaten en gelijk heeft hij want het krioelt ervan, een fucking invasie, je ontkomt er gewoon niet aan. En wat zijn ze verdomd klein, je kan er bijna op gaan staan bij wijze van. Valt me mee dat ze geen mondkapjes op hebben. We moeten een hele tocht naar beneden afleggen. Maar daar is hij dan eindelijk ‘The maid of the mist’. Het kreng dat ons richting de watervallen gaat brengen. We krijgen allemaal een rood poncho-achtig iets. Te humoristisch is dit. Ik wilde eigenlijk boven op de boot, maar half Japan staat daar in elkaars nek te hijgen dus ik blijf maar beneden op de boot. We staan vooraan, dat kan natuurlijk nooit goed gaan. Het is ongelofelijk wat voor kracht het water heeft. Hoe dichter bij we komen, hoe natter alles wordt. Mijn tel is waterdicht, handig is dat wel. Maar op een gegeven moment is mijn beeldscherm zo nat dat foto’s of filmpjes maken ook niet echt mogelijk meer is. We hebben wel echt lol op die boot. Ik ben op het moment dat we vlakbij de watervallen aankomen ook alleen maar bezig om alles zo goed mogelijk onder die poncho te houden, maar door die wind en dat water is dat bijna niet te doen. Ik hou mijn zonnebril ook op om mijn make-up te beschermen, want die is niet waterproof. Voor mijn gevoel blijft de boot een half uur bij de watervallen, maar volgens mij duurde het net 10 minuten. Mooi, want zie er nu al uit als een verzopen kat. Mijn perfecte pony zit voor geen meter mee, lijntje onder mijn ogen is toch een beetje uitgelopen en een aantal wimpers plakken aan elkaar. Mijn broek en schoenen zijn ook goed nat geworden. En het ergste is, het is nog vroeg, we moeten nog heel de dag. Jammer dan, niks aan te doen. Voordat we de boot op gingen hebben ze met de hele groep een foto gemaakt. Super leuk. Monique koopt hem, we betalen haar allemaal een dollar en thuis scant ze hem in en verstuurd ze hem. Als we weer in de bus zitten gaan we richting Toronto. Busreis is ongeveer 1 uur en 15 minuten, valt mee dus. Ik ben zo moe dat ik de heenweg mijn ogen dicht doe. Val een paar keer in slaap. We beginnen met een lunch, heerlijk restaurant waar voor ieder wat wils is. Beetje V&D concept kwa eten. Wat die Amerikanen wel slim gedaan hebben, is dat je bij binnenkomst een pasje krijgt en steeds als je wat te eten kiest zetten komt dat op het pasje erbij te staan, als je klaar bent met eten kun je bij de kassa betalen wat er totaal openstaat. Ik had een broodje met kaas, ham, tomaat, komkommer en sla. Gezond voedsel, jam. Want voor mijn gevoel doe ik echt te kort in de vitamines. Als mijn broodje op is zit ik nog niet helemaal vol. Ik zie allemaal lekkere taartjes. Ik voel een bepaalde aantrekkingskracht tussen mij en de taartjes. Maar ja, ik pak een broodje gezond omdat ik vind dat ik wat meer van de schijf van 5 nodig heb deze week. Ik kan natuurlijk ook een fruit salade pakken als toetje. Fuck it, ik voel zoveel liefde dat ik voor de zoetigheid ga. Een chocolade taartje it is. Omdat de taartjes best groot en machtig zijn wordt hij gedeeld met een reisgenootje. Na de eerste hap ben ik in de wolken, g*dverdomme wat lekker, nog bijna lekkerder als ……. Oke ik zeg het niet en hou me in. Maar in ieder geval alsof er een engeltje over je tong pist. Was zeker te moeite waard. Na de lunch gaan we verder, we gaan langs het oude stadhuis. Wat een mooie gebouw. Ik kan niet begrijpen dat ze zo een geweldig gebouw met mooie structuren vervangen door een gemoderniseerd gebouw. Ik had het wel geweten, maar goed ik heb dan ook niks te vertellen. De helft van de groep heeft optioneel nog kaartjes voor de CN Tower. Ik niet. Ga liever een beetje relaxen in Toronto. Om 15 uur gaat een deel de toren in en wij hebben vrij bal tot 17 uur. Als we de straat over steken zien we een terrasje, daar nemen we meteen plaats. We gaan aan de sangria. Heerlijk zeg, wat een toevoeging is dit. Lekker genieten van de kleine dingen. Alleen het feit dat ik een sangria kan drinken en Toronto is voldoende voor mij. Het weer werkt goed mee. Het is rond de 28 graden denk ik. Wat wil een mens nog meer. Om 17 uur komen we weer samen en rond 17.30 ongeveer rijden we weer aan. Tegen 19 uur zijn we weer bij het hotel. Er wordt behoorlijk gediscussieerd over waar we moeten eten, ik sluit me aan bij de groep die richting een steakrestaurant gaat. Met 2 andere meiden spreken we af dat we 3 verschillende dingen bestellen en dan ons eten gaan delen. Hebben we meer keus en kunnen we van alles proeven. Het wordt een Burger, steak Filet Mignom en een ceaser Salad. Wat een feest, alles smaakt even lekker. Geen wonder dat het restaurant helemaal vol zit. We hebben ons eten pas rond 21.15 uur. Dat is best laat als je bedenkt dat morgen de wekker om 6 uur alweer gaat, we moeten vroeg richting New York. Ik vreet me helemaal vol. Niet handig als je kort erna moet slapen want dat lukt dus niet met zo een bult eten. Rond 22.30 uur ben ik weer in mijn hotelkamer, ik neem een lekkere douche, onder het douche besluit ik dat ik in bad wil. Nou ja, een bad kan ik het eigenlijk niet noemen, want het is allemaal kleiner en ondieper dan we gewend zijn maar het vult zich met water en daar gaat het om. Als ik het bad gevuld heb met een bult schuim ga ik liggen, na 5 min verveel ik me eigenlijk al. Heb dat bad niet voor niks gevuld dus ik zal blijven liggen. Kan ik de dagen een beetje overdenken. Als ik denk dat het eten een beetje gezakt is, spoel ik me af en trekt mijn slaapspul aan. Tanden poetsen en naar bed. Val na 12 uur ergens een keer in slaap, weer een korte nacht dus…..
Vandaag moeten we om 8.30 uur klaarstaan voor een bezoek aan de watervallen. De wake-up call is om 6.30 uur. Vandaag is ontbijten in het hotel niet mogelijk, dus we eten buiten de deur. De reisleider Fons heeft ons gisteren aangewezen waar we kunnen ontbijten. Om 7.15 uur lopen we richting ‘Tim Hortens’. Soort van mc Donald maar dan voor je ontbijt. Weer voor mijn neus wordt de laatste croissant weggekaapt. Ik neem een gegrilde bagel met boter, wat extra vet kan nooit kwaad en een of ander jelly broodje. Om 8 uur ga ik vast terug richting de hotelkamer, nog even tanden poetsen. Om 8.30 uur zitten we allemaal klaar in de bus. De bus brengt ons naar een stuk wat ik nog niet eerder gezien had. Gisteren was ik ervan overtuigd dat ik de hele waterval gezien had, maar heb dus een stuk gemist, en thank god want nu kan ik terugkomen op mijn woorden dat ik niet onder de indruk was. Daar gaat die weer.. WAUW… hoe vet is dit, vanuit boven kijken we zo de watervallen in. Wat een ongelofelijke kracht. Best lastig om dit unieke beeld goed op foto vast te leggen. Ik besluit een live verslag te maken door het e.e.a. te filmen. Dit resulteert in 4 filmpjes. 1 boven de watervallen, 1 onderweg naar beneden, 1 tijdens en 1 voor de evaluatie. Fons gaf al aan dat hij op tijd wilde zijn omdat het stikt van de Aziaten en gelijk heeft hij want het krioelt ervan, een fucking invasie, je ontkomt er gewoon niet aan. En wat zijn ze verdomd klein, je kan er bijna op gaan staan bij wijze van. Valt me mee dat ze geen mondkapjes op hebben. We moeten een hele tocht naar beneden afleggen. Maar daar is hij dan eindelijk ‘The maid of the mist’. Het kreng dat ons richting de watervallen gaat brengen. We krijgen allemaal een rood poncho-achtig iets. Te humoristisch is dit. Ik wilde eigenlijk boven op de boot, maar half Japan staat daar in elkaars nek te hijgen dus ik blijf maar beneden op de boot. We staan vooraan, dat kan natuurlijk nooit goed gaan. Het is ongelofelijk wat voor kracht het water heeft. Hoe dichter bij we komen, hoe natter alles wordt. Mijn tel is waterdicht, handig is dat wel. Maar op een gegeven moment is mijn beeldscherm zo nat dat foto’s of filmpjes maken ook niet echt mogelijk meer is. We hebben wel echt lol op die boot. Ik ben op het moment dat we vlakbij de watervallen aankomen ook alleen maar bezig om alles zo goed mogelijk onder die poncho te houden, maar door die wind en dat water is dat bijna niet te doen. Ik hou mijn zonnebril ook op om mijn make-up te beschermen, want die is niet waterproof. Voor mijn gevoel blijft de boot een half uur bij de watervallen, maar volgens mij duurde het net 10 minuten. Mooi, want zie er nu al uit als een verzopen kat. Mijn perfecte pony zit voor geen meter mee, lijntje onder mijn ogen is toch een beetje uitgelopen en een aantal wimpers plakken aan elkaar. Mijn broek en schoenen zijn ook goed nat geworden. En het ergste is, het is nog vroeg, we moeten nog heel de dag. Jammer dan, niks aan te doen. Voordat we de boot op gingen hebben ze met de hele groep een foto gemaakt. Super leuk. Monique koopt hem, we betalen haar allemaal een dollar en thuis scant ze hem in en verstuurd ze hem. Als we weer in de bus zitten gaan we richting Toronto. Busreis is ongeveer 1 uur en 15 minuten, valt mee dus. Ik ben zo moe dat ik de heenweg mijn ogen dicht doe. Val een paar keer in slaap. We beginnen met een lunch, heerlijk restaurant waar voor ieder wat wils is. Beetje V&D concept kwa eten. Wat die Amerikanen wel slim gedaan hebben, is dat je bij binnenkomst een pasje krijgt en steeds als je wat te eten kiest zetten komt dat op het pasje erbij te staan, als je klaar bent met eten kun je bij de kassa betalen wat er totaal openstaat. Ik had een broodje met kaas, ham, tomaat, komkommer en sla. Gezond voedsel, jam. Want voor mijn gevoel doe ik echt te kort in de vitamines. Als mijn broodje op is zit ik nog niet helemaal vol. Ik zie allemaal lekkere taartjes. Ik voel een bepaalde aantrekkingskracht tussen mij en de taartjes. Maar ja, ik pak een broodje gezond omdat ik vind dat ik wat meer van de schijf van 5 nodig heb deze week. Ik kan natuurlijk ook een fruit salade pakken als toetje. Fuck it, ik voel zoveel liefde dat ik voor de zoetigheid ga. Een chocolade taartje it is. Omdat de taartjes best groot en machtig zijn wordt hij gedeeld met een reisgenootje. Na de eerste hap ben ik in de wolken, g*dverdomme wat lekker, nog bijna lekkerder als ……. Oke ik zeg het niet en hou me in. Maar in ieder geval alsof er een engeltje over je tong pist. Was zeker te moeite waard. Na de lunch gaan we verder, we gaan langs het oude stadhuis. Wat een mooie gebouw. Ik kan niet begrijpen dat ze zo een geweldig gebouw met mooie structuren vervangen door een gemoderniseerd gebouw. Ik had het wel geweten, maar goed ik heb dan ook niks te vertellen. De helft van de groep heeft optioneel nog kaartjes voor de CN Tower. Ik niet. Ga liever een beetje relaxen in Toronto. Om 15 uur gaat een deel de toren in en wij hebben vrij bal tot 17 uur. Als we de straat over steken zien we een terrasje, daar nemen we meteen plaats. We gaan aan de sangria. Heerlijk zeg, wat een toevoeging is dit. Lekker genieten van de kleine dingen. Alleen het feit dat ik een sangria kan drinken en Toronto is voldoende voor mij. Het weer werkt goed mee. Het is rond de 28 graden denk ik. Wat wil een mens nog meer. Om 17 uur komen we weer samen en rond 17.30 ongeveer rijden we weer aan. Tegen 19 uur zijn we weer bij het hotel. Er wordt behoorlijk gediscussieerd over waar we moeten eten, ik sluit me aan bij de groep die richting een steakrestaurant gaat. Met 2 andere meiden spreken we af dat we 3 verschillende dingen bestellen en dan ons eten gaan delen. Hebben we meer keus en kunnen we van alles proeven. Het wordt een Burger, steak Filet Mignom en een ceaser Salad. Wat een feest, alles smaakt even lekker. Geen wonder dat het restaurant helemaal vol zit. We hebben ons eten pas rond 21.15 uur. Dat is best laat als je bedenkt dat morgen de wekker om 6 uur alweer gaat, we moeten vroeg richting New York. Ik vreet me helemaal vol. Niet handig als je kort erna moet slapen want dat lukt dus niet met zo een bult eten. Rond 22.30 uur ben ik weer in mijn hotelkamer, ik neem een lekkere douche, onder het douche besluit ik dat ik in bad wil. Nou ja, een bad kan ik het eigenlijk niet noemen, want het is allemaal kleiner en ondieper dan we gewend zijn maar het vult zich met water en daar gaat het om. Als ik het bad gevuld heb met een bult schuim ga ik liggen, na 5 min verveel ik me eigenlijk al. Heb dat bad niet voor niks gevuld dus ik zal blijven liggen. Kan ik de dagen een beetje overdenken. Als ik denk dat het eten een beetje gezakt is, spoel ik me af en trekt mijn slaapspul aan. Tanden poetsen en naar bed. Val na 12 uur ergens een keer in slaap, weer een korte nacht dus…..
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
