Dag 10 >> Batu – Bromo vulkaan – Kalibaru (11 okt)
Door: Joyci3j
Blijf op de hoogte en volg Joyce
11 Oktober 2015 | Indonesië, Kalibaru
Op zondag in de hele vroege ochtend om 0.15 uur vertrekt de bus richting de Bromo vulkaan, om eerst naar de zonopkomst te kijken op het hoogste punt. Zo een 2,5 km boven zeeniveau en erna naar de Bromo zelf te gaan. Papa wilde deze optionele excursie sowieso doen. Hij heeft Jayden beloofd dat hij foto’s zou maken van de vulkaan, dus hij moet zijn belofte nakomen. Ik heb lang getwijfeld, maar samen uit samen thuis en als papa het kan, kan ik het ook. We worden de zaterdag om 23.30 uur gewerkt, na een nachtrust van 1 uur en 45 minuten. We verzamelen bij de receptie, als we alle 11 compleet zijn vertrekken we in een mini busje, 3 reisgenootjes nemen niet deel aan deze excursie. Een ritje van zo een 2,5 uur volgt. Erg heftig ook, ding zwiert alle kanten op. Probeer men ogen nog even dicht te doen, maar dat lukt niet want dat maakt me misselijk, moet een beetje vooruit blijven kijken. Iets over half 3 moeten we overstappen van het minibusje naar jeeps, De wegen worden steeds smaller en zijn voor het busje niet meer toegankelijk. Bovendien is een jeep ook veel leuker en stoerder. Er staan bij de overstap weer verkopers. De man heeft een leuke bromo muts voor nog geen euro. Die neem ik mooi mee, het is erg koud op het hoogste punt, kan ik in ieder geval men oren warm houden. De jeep toch is erg spectaculair, steile hellingen, dalingen en haarspelt bochten. Vind het een hele kunst als je dit kunt rijden. Best een wilde rit, maar het wordt nog leuker. De harde wegen verruilen zich voor zand, althans dat denken we op dat moment. Hoe dichter we richting het hoogste punt gaan, hoe drukker het wordt met jeeps en ook vele scooters. De jeeps halen elkaar op de zand oppervlakte constant in. Voel me net Todd in Mario Card en waarom Todd? Vind die paddenstoel gewoon leuk. Het is een grote stofboel het enige wat we zien is het licht van de scooters en andere jeeps. Geen idee waar we zijn. Als we weer op de verharde weg zitten, klimmen we verder de bergen in. Het is enorm druk op de weg, aan de zijkant zien we groepen mensen staan, maar ook mensen die met kampvuren zichzelf aan het opwarmen zijn. Zo een 1.5 km voor het hoogste punt kunnen de jeeps niet meer verder omdat alles vol staat met nog meer jeeps, scooters en mensen, we moeten dus nog een steil stuk naar boven. Ongelooflijk wat we hier aantreffen, lijkt wel een bedevaart, zoveel mensen, ik weet niet wat ik zie. De klim naar boven is voor mij goed te doen, alhoewel ik het wel aan mijn boven benen merk en de lucht is ook wat ijler. Papa heeft er wat meer moeite mee, maar hij houdt vol. Rijden genoeg scooters die je voor een prikkie naar boven willen brengen, maar we willen dit stukje perse lopen. Rond 4.30 uur zijn we dan eindelijk boven met nog tig andere mensen. En wat is het koud brrrr, ben ik even blij met mijn rosé mutsje. Op dit hoogste punt kun je bij helder weer ook de bromo vulkaan bekijken. Rond 5.30 uur komt de zon op, vond dit leuk om mee te maken, maar niet spectaculair. Helaas kwam de bromo door de mist niet tevoorschijn. Wat een zonde. Gelukkig is de reisleider op de weg richting de bromo nog op een ander punt gestopt, waar we alsnog mooie foto’s hebben kunnen maken van de actieve vulkaan. In 1 woord > Wauw en nog eens wauw .. wat ongelooflijk gaaf en dan heb ik hem nog niet eens van dichtbij gezien. Na een fotostop van 15 minuten gaan we richting de vulkaan. En daar zijn we weer op het punt waarvan we dachten dat het zand was, we zijn net dus langs de vulkaan afgereden maar door de donker zagen we natuurlijk niks, in tussen hebben we van onze reisleider Iwan mondkapjes gekregen, maar goed ook zeg, wat een stofboel. De reisleider legt uit dat we ervoor kunnen kiezen om te voet te gaan, zeker weer zo een 1.5 km door laten we het zand noemen, dan nog een hele klim en uiteindelijk nog een trap met zo een 150 trede, of we nemen een paard. Papa en ik beginnen heel fanatiek te lopen, maar inmiddels is het 7.30 uur en hebben we er al een werkdag opzitten. We zijn kapot. Fuck it, voor 50.000 p.p. roupiah nemen we een paard. Het paard kan ons tot de trap brengen en dan hoeven we alleen de trap zelf te lopen. Goed plan lijkt ons. Heb nog nooit op een paard gezeten, vind het maar enge beesten, maar ja lopen is nu even geen optie dus ik verman me. Je moet je best goed vasthouden. Op de plek waar het paard ons afzet, moeten we nog een klein stukje omhoog voor we bij de trap zijn. Nog 150 treden en we zijn er. Ondanks we zwaar uitgeput zijn was dit echt de moeite waard. Een hoop zwaveldampen komen uit de vulkaan naar boven, net zoals vorige week bij het Dieng Plateau. Dit gaat gepaard met rotte eierenlucht en dan kun je een mondkapje hebben, maar die helpen daar ook niet tegen. Zo bijzonder, papa en ik staan gewoon op een vulkaan die actief is. Hoe vaak maak je dat mee? Na 15 minuten in de rotte eieren lucht gezeten te hebben gaan we weer richting beneden. We wilde nu wel teruglopen, maar de benen zijn verzuurd, dus papa wil weer een paard nemen, ik zeg, klinkt als een plan. Waarom zouden we het onszelf moeilijk maken als het ook makkelijk kan, toch? Als we eenmaal bij de jeeps aankomen, merken we pas hoe verstoft we eigenlijk zijn, alles zit onder het stof, zelfs men mond en neusgaten. Ik heb natte doekjes bij dus probeer me in hoeverre dat kan even op te frissen. Als we compleet zijn rijden we naar de plek waar we even kunnen ontbijten. Na het ontbijt stappen we van de jeeps weer over in het minibusje voor zo een 30 minuutjes. Waarna we weer overstappen in onze eigen tourbus waar de overige 3 reisgenootjes op ons wachten, zij zijn ook vroeg vertrokken en hebben er inmiddels een tour van zo een 2.5 uur opzitten. Het is 11 uur en de reis gaat verder naar ons volgende hotel. Rond 11.15 uur val ik in slaap en word pas weer wakker als we aankomen bij het restaurant voor de lunch om 13.15 uur. Na de lunch gaan we verder rond een uur of 14.15 a 14.30 uur. We maken nog een stop bij een tabaksplantage, waar uitgelegd wordt hoe ze er sigaren van maken. Rond 16.30 uur komen we dan eindelijk in ons laatste hotel aan in Kalibaru. Hier hebben ze ook weer leuke cottages. Papa gaat douche en ik de koffer opruimen, dan valt mijn oog op hele kleine beestjes in mijn bed die je met het blote oog moeilijk kunt zien, papa klaagt aan de andere kant dat het water koud blijft. Ik snel naar de receptie, vrouwtje verteld dat er iemand aan komt. Volgens mij zijn die beestjes in men bed vlooien, ik krijg er ontzettende jeuk van. Binnen 5 minuten staan er 2 man aan onze deur om te kijken. Ze beginnen met het fixen van de douche. Lekker onlogisch natuurlijk want hoe willen ze die vlooien uitroeien? Als de douche gefixt is laat ik ze de beestjes zien. Binnen 2 minuten is de medewerker terug met een nieuwe sleutel, we krijgen een nieuwe kamer. Meteen ff dubbelchecken, maar geen beestjes. Beter dus. Ik neem ook even een douche, voel me vies, even mezelf stofvrij maken. Als ik net de kraan uitdraai springt het licht uit. Zie niks meer. Daar sta je dan, zeiknat. Ik roep en keer naar papa maar hij laat me weten dat de stroom op het hele park is uitgevallen. Toevallig had ik mijn tel bij mijn schone kleren op de badkamer gelegd. Laat daar nu eens een zaklamp opzitten. Kan ik me toch even aankleden. Als ik de badkamer uitkom, springt de stroom weer aan. Nu even verder met koffer, wat relaxen en wat eten om 19 uur. Morgen weer vroeg dag, wekker gaat om 5 uur. Lange reisdag richting Bali, waar voor ons de klok een uur vooruit gaat.
Laatste groet vanuit Java.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley