Dag 6 >> Wonosobo – Borobudur – Jogjakarta (7 okt)

Dag 6 >> Wonosobo – Borobudur – Jogjakarta (7 okt)

Wake-up call om 4.30 uur. Papa en ik sliepen gisteren uiteindelijk pas rond 23.30 uur. Had verwacht dat de moskee’s ons zouden wekken rond 3.30 uur. Meerdere reisgenoten gehoord die er wel wakker geworden zijn. Gelukkig werden wij gewekt door de wekker. Verzorgen, aankleden, ontbijten en om 6 uur klaar staan om richting het ‘Dieng Plateau’ te gaan. Een nog steeds actief vulkanisch gebied. Vroeger stond hier de actieve vulkaan ‘Prau’ maar door uitbarstingen zijn de kraterwanden ingestort waardoor er een grote vlakte is ontstaan. Op deze vlakte staat nu het Dieng Tempel Complex. In dit gebied liggen verschillende bronnen en geisers die te benaderen zijn, zoals bij Sikidang. En tja.. je raad het vast al, daar gingen wij dus heen op de vroege ochtend, want wat moet je anders he!? Zo interessant. Die bronnen zijn zo heet dat er een enorme damp vanaf komt. Dat gaat gepaard met een hoop stank. Vergelijk het met rotte eieren. Op de terugweg naar de bus liepen we aan de achterkant van de bron, recht door de zwaveldampen heen. Dat viel vies tegen, hielt men neus dicht maar die gore dampen zorgen ervoor dat je er toch praktisch van over je nek gaat. Op de heenweg om 6 uur zijn we met een mini busje gegaan omdat onze bus die weg niet kan rijden ivm smalle wegen. Ritje duurt een uur. Om 9 uur zijn we weer terug in het hotel. Gelukkig maar want men darmen zijn aan het klote, balen yoh op dag 6 al. We hebben 45 minuten de tijd en dan gaan we weer verder naar onze volgende bestemming de Borobudur, ritje van 2.5 uurtjes ongeveer. In de bus val ik snel inslaap.

Om 11.30 zijn al bij het restaurant voor de lunch. Net iets waar ik nu niet aan moet denken. Na een paar happen rijst en groente hou ik het voor gezien. Wat er niet in gaat, kan er ook niet uit. Na de lunch gaan we door naar de Borobudur. Men buik blijft rommelen, maar laat men dagje niet verpesten, zo gaaf dit! De tempel is enorm, dat betekend dus ook enorm veel trappen. Dit gecombineerd met hoge luchtvochtigheid en een graadje of 35 valt bijna niet te doen, maar uhhh hoe vaak ben ik hier nu? Dus niet zeuren en gaan met die banaan. Er loopt ook een gids mee die van alles uitlegt. Ik hoor geen woord van wat hij allemaal uitkraamt. Besluit mijn eigen plan te trekken en dat is foto’s maken, genieten van het uitzicht en zorgen dat ik niet uitdroog. De geschiedenis ga ik wel even google punt nl-le als ik thuis ben. Als we eenmaal boven zijn, waar het stikt van de mensen, komt er een aziaat naar me toe. Hij wil met me op de foto, alsof ik een bekende Nederlander ben, nou vooruit dan maar haha. Ik doe wel mee. Daarna volgt de rest snel. Een stel meiden komt naar me toe en wil ook een foto, erna vragen ze mijn naam, als ik vertel dat ik Joyce heet, behandelen ze me helemaal als een heilige, ze vinden mijn naam mooi, beginnen mijn hand te kussen en leggen hun voorhoofd erop. Haha oke vooruit dan maar. Geniet wel even van deze aandacht. Als ik vraag of ik ook een selfie van hun mag maken zijn ze helemaal door het dolle heen. Bij de 3e ronde is papa ook in de buurt, samen met Frank een reisgenootje. Nu willen de meiden met ons allemaal op de foto. We zijn omringt door een hoop meisjes die hem bijna flippen, maar wij spelen het spel mee, super leuk. Als de foto klaar is wil papa ook een foto, nu worden die meiden nog enthousiaster, voor we het weten staan er een stuk of 8 om papa heen, ze voelen zich vereert. De foto levert een leuk resultaat op. Rond 14.30 uur lopen we weer richting beneden. Daar worden we nog een keer bestormt, maar nu vragen ze het niet, ze komen gewoon om ons heen staan, echt te bizar. De gids van de Borobudur legt later uit dat Nederlanders een soort van Heilige zijn voor hun. Nou prima, daar werken wij wel even aan mee. Als we richting de bus lopen, moeten we eerst door een menigte Indonesiërs die daar van alles verkopen, wat een hel dit, lijkt wel of we 10 potten honing aan onze reet hebben. Eddy een lokale verkopen heb ik op de heenweg toegezegd dat ik later zou kijken. We zijn nog niet van het terrein af of meneer hangt al aan men voeten. Ik wil zo snel mogelijk ontkomen en stap met 110 km per uur vooruit. Ben iets te snel want ik loop zo het terrein af met mijn sarong nog om haha. Had hem alleen maar te leen, dus ze willen hem natuurlijk terug. Als ik dat ding heb teruggegeven is Eddy er nog steeds. Hij verkoopt van alles en begint met 200.000 roupiah, uiteindelijk betaal ik 100.000 roupiah, omgerekend 6 EUR. Kan niet zeggen wat ik gekocht heb want is een souvenirtje. Anyway.. de volgende lokale verkoper gaat al lager in prijs zitten. Weet wat geleerd deze middag. Maar ja, ik ben dan weer zo dat ik het sneu voor ze vind. Kan wel zo laag mogelijk proberen af te dingen maar die moeten het ook inkopen. Papa koopt bij Eddy exact hetzelfde, zelfde prijs ook. Frank en Franciska presteren het om hetzelfde voor 50.000 roupiah te kopen. Tja verschil moet er zijn haha. Ach ja vind die verkopers behoorlijk irritant, maar mag Eddy wel. Heeft overigens leuke beelden opgeleverd, papa in discussie met een lokale verkoper. Rond 15.30 uur ergens vertrekken we richting Jogyakarta. We stoppen nog ergens bij een zilverfabriekje. Vind het niet erg boeiend. Wel knap wat ze kunnen, respect daarvoor, maar geloof dat allemaal wel. Na nog geen 10 minuten staan papa en ik weer buiten. Staan daar weer die lokale verkopers, nu met poppen en kleine fietsen en becaks. Goedkoop zegt hij, 30 EUR. Uhu, grapjas dat je er bent. We vluchten maar snel de bus in, waar ze ook nog zeker 15 minuten blijven rondhangen, volhouders zijn het wel.

Uiteindelijk komen we rond 17 uur in het hotel aan. Heel mooi hotel weer. Heel lux, schoon en super mooie kamers. Wel weer gelegen rondom moskee’s. Maar dat vind ik dan wel weer lekker cultureel. We hebben de sleutel snel in ons bezit en gaan direct naar onze kamer. Een douche is wel welkom, voelen ons zo vies. Om 19.15 uur hebben we beneden afgesproken om te eten in het restaurant van het hotel. Papa zegt dat ik moet blijven eten en daar heeft hij gelijk in. Kan niet leven op 2 broodjes en wat happen rijst met groente. Dus ga het er toch aan wagen. Ik wil geen vette friet of rijst. Pizza dus. Smaakt niet verkeerd, proeft alsof er verse tomaten opzitten. Nu hopen dat alles erin blijft, wordt vervolgd…… Rond half 10 weer naar de kamer. Papa blijft nog even in de bar van het hotel hangen en stuur vanaf beneden een foto via Whatsapp met een daarop een biertje, shaq en nootjes, die vermaakt zich prima dus. Rond 22.50 uur verschijnt die ook weer op de kamer. Morgen wekker om 6.30 uur. Tijd om te gaan slapen dus…

Ik ga toch even kijken of ik een selectie kan maken en wat foto’s op men blog kan toevoegen, dat neemt alleen veel tijd in beslag. Ik ga men best in ieder geval doen. Ook dit wordt vervolgt.

Truste trouwe lezers..