Dag 3> Memorial Day en tour door Washington...

Dag 3> Memorial Day en tour door Washington…

Na een onrustige nacht gaat de wekker om 6.15 uur en zoals gewoonlijk om 6.30 uur de telefoon voor de wake-up call. Opstaan, wassen, aankleden en make-uppe. Om 7 uur richting het ontbijt. In dit hotel kunnen we kiezen uit ontbijt van de kaart of buffet. Het wordt ontbijt van de kaart. Een croissant en wat toast met boter en jam. Goed te eten, mis alleen mijn gezonde voeding. Fruit en zuivel. Ik vraag of Eric een reisgenootje die wel voor het buffet gekozen heeft een banaan voor me wil jatten. Zo gezegd zo gedaan. Brutalen hebben de halve wereld toch? Heb ik in ieder geval iets van fruit op. Om 8 uur moeten we weer startklaar in de bus zitten. Vandaag is het Memorial Day en er worden 450.000 mensen verwacht in de stad en heel veel Bikers met hun Harley Davidson, dus we moeten op tijd op pad zijn want later kunnen we nergens meer door. Vandaag staat er alleen een stadstour op het programma die tot ongeveer 13 uur duurt, erna hebben we een vrije middag. We halen eerst onze gids van Washington voor vandaag op en vervolgen onze weg naar de Arlington National Cemetery Waar John F. Kennedy begraven ligt. Bij aankomst gaat onze gids eerst wat over de geschiedenis vertellen, zoals gewoonlijk weer heeeel veeeel informatie, nog niet eens de helft blijft hangen, dat wordt weer google punt nl als ik thuis ben. Maakt me op dat moment ook niet uit, vind het zo bijzonder dat ik hier mag zijn. Wat ik in ieder geval nog wel weet is dat vanaf een bepaalde tijd (weet jaar niet meer) alle militairen dezelfde steen hebben gekregen, op de steen vinden we boven aan de geloofsovertuiging en dat verschilt per steen. Ivm Memorial Day staat voor iedere steen de Amerikaanse vlag, met kerst bijvoorbeeld wordt er een rode krans neergelegd. Ik kijk mijn ogen uit, zoveel graven niet normaal. Super heftig. We lopen richting het graf van John F. K. Iedereen schiet wat kiekjes en volgen erna onze reisleider weer. Op de terugweg komen we nog wat graven tegen met oudere stenen. 2 stenen vallen op. Op 1 steen staat Fox, zoals onze reisorganisatie, zonder datum erbij. Er worden direct grapjes gemaakt. Hier eindigt dus onze reis? Dan komen we een steen tegen waarop staat ‘BELL His Wife 1893-1983’. Even serieus, dat is toch helemaal briljant. Laten we dat bellen bij nader inzien maar niet doen, want aan de geboorte en sterfte dag te zien heeft de vrouw van Bell een prima leeftijd behaald en waarschijnlijk ligt Bell daar ook ergens. Als we een beetje staan te grappen verteld de gids nog van alles. Er liggen daar ook zonen begraven waarvan de ouders nog leven, die komen nog vaak langs het graf en lezen dan bijvoorbeeld een boek voor. Ze verteld dat dat steeds minder wordt omdat die oudere mensen inmiddels ook aan het afsterven zijn. Ik krijg er bijna de slappe lach van. Hoop toch niet dat we AFsterven, lijkt me best een akelig gezicht. Onze gids is Amerikaanse en heeft mee en dan moeite de juiste woorden te vinden, dit resulteert wel in hilarische uitspraken. We vervolgen onze weg terug naar de bus, goed dat we zo vroeg naar het Cemetery gegaan zijn, want de groepjes stromen binnen. Weer terug in de bus gaan we richting Het Witte Huis. Het valt niet mee om daar te komen. In verband met Memorial Day is veel afgezet en kunnen we nergens meer door. Na wat omrijden bereiken we de plaats van bestemming. Helemaal leuk, even een kopje thee drinken bij Obama, heb er zin in. Ik hoop dat hij aardbeien gebak heeft daar heb ik wel zin in. Voor het Witte Huis krijgen we nog het e.e.a. uitgelegd. Onder andere dat voor het Witte Huis altijd een vrouw zit met een witte tent en wat uitspraken op gele borden, zij protesteert tegen kernwapens en dat doet ze al sinds 1981. Standvastig dus. Bijna de hele groep gaat direct richting het Witte Huis, ik blijf met een paar reisgenoten staan om van een afstand kiekjes te kunnen schieten. Als we foto’s hebben genomen lopen we richting het hek van het witte huis. Blijkt Obama niet thuis, dubbel afspraak, wat een zonde zeg. Hebben wij weer. Next time better luck dan maar. Troost ik mezelf maar met een selfie van dit bijzondere huis. Dan geeft de gids weer een sein dat we verder moeten, erna gaan we richting het ‘Lincoln Memorial’ dat is de broer van ‘Thomas Jefferson’ waar we gisteren waren. Deze staat ook in zo een mooi gebouw met zo’n verfijnde structuur. Erna lopen we nog door een park waar nog wat dingen over oorlogen worden uitgelegd, maar gaat totaal langs me heen, de informatie is teveel en veel te lang. Wil nu onderhand wel eens wat zien van die bikers. En dat duurt niet lang, net als we aankomen bij de wegkant begint weer een groep bikers. WAUW.. hoe machtig is dat. Alleen dat geluid al, zoveel mensen, zoveel Harley Davidsons. Kan mijn ogen er niet van af houden. A once in a life time experience. Meteen even op film vastleggen. Na ongeveer 30 minuten moeten we terug naar de bus, die zet ons bij de musea af, we hebben een vrije middag. Om 17 uur worden we weer opgehaald en spreken een centraal punt af. Het is inmiddels 13.15 uur. De groep splitst zich snel op, uiteindelijk blijven we met zijn vijfjes over. We lopen richting de grasvelden tussen de musea in waar tig kraampjes staan. Daar verkopen ze hotdogs, philly steaks en hamburgers. We gaan net als die Amerikanen hotdogs eten, lekker op de zon in het gras, wat een genot is dat. We kletsen lekker totdat ik het volgende zie. Juist groene vlekken op mijn broek, dat stomme gras geeft af. De schoenen van een reisgenoot worden ook groen, dus we gaan met zijn 2e op een bankje zitten. Kletsen wat, maar hebben eigenlijk weinig zin om tot 17 uur niks te doen, want dat kunnen we thuis ook. Ik spreek iemand aan. ‘Is there a shoppingmall around?’, zegt hij: ‘ich weisse niecht’. Dus ik weer: ‘ah oke, are you German?’, en hij vervolgt: ‘No i’m from brazil’ en loopt vervolgens aan. Nou dat was een vaag gesprek en nog niks wijzer. Nieuwe poging, we krijgen wat tips en uiteindelijk gaan er nog 2 mee, dus we zijn met zijn 4e. We lopen en lopen en lopen zonder enig resultaat, ik spreek weer een nieuw iemand aan, macy’s en wat kleine winkels blijken in blok G12 te zitten, wij zitten pas in D6, dus we moeten nog behoorlijk wat lopen, maar we zijn er nu toch, dus we geven niet op. Tijdens het fanatiek wandelen ziet Sandra, een reisgenootje dikke wagens van het Wasingthon fire and emergency rescue squad, net zoals op TV. Super vet dus, brutaal als we zijn gaan we naar binnen en foto’s maken. Na een paar minuten komt er iemand van het rescue team aangelopen. We beginnen wat te kletsen en voor we het weten zijn we een heel interview aan het afnemen, erg interessant. Inmiddels staan er 2 mannen. Ik vraag of ze met mij op de foto willen. Ze willen wat Nederlands leren, maar blijkt toch verdomd lastig en ze durven zich er bijna niet aan te wagen. Levert leuke uitspraken op. Na enige tijd gaan we weer verder zoeken naar winkels, kan nooit ver meer zijn. En eindelijk is Macy’s daar. Eenmaal binnen zou ik ook geloven als men zei da dit de bijenkorf zou zijn. Even een beetje opfrissen met parfum, het is zo warm buiten, stink een uur in de wind. Na 10 minuten hebben we het wel weer gezien, op deze manier kunnen we thuis ook wel shoppen. We nemen de achter uitgang waar we een donutshop vinden. Wat zoetigheid gaat er wel in. Ik wil een foto van het pand nemen, buiten op het terras zitten 2 chinezen heel serieus. Ik pak mijn telefoon en het is onmogelijk de chinezen er niet op te zetten als ik het hele pand erop wil, dus roep heel hard CHEESE en ze schieten beide in de lach. BAM daar is mijn foto met 2 lachende mensen, briljant dit. De rest ligt ook helemaal in een deuk. Eenmaal binnen bestel ik een Muffin met chocolade stukjes en een donut, jam jam. Als alles op is, snel terug naar de bus want anders zijn we dadelijk nog te laat en we zijn zover afgedwaald dat we nog best een eindje moeten. Eenmaal bij de bus blijken we zelfs als eerste te zijn. Terug naar het hotel en opfrissen voor het diner. Om 18.45 uur moeten we beneden weer verzamelen, de reisleider legt uit waar de restaurants om het hotel heen zitten, het is best lastig om het over iets eens te zijn met zoveel mensen, dus we splitsen op. Uiteindelijk belandde we in een sportcafe, persoonlijk niet echt mijn ding, vond het dan ook niks bijzonders, de bediening was echt slecht, maar oke we hebben voedsel binnen, dat is nu even het belangrijkste. Erna terug naar het hotel, douche en in bed liggen. Heerlijk bed trouwens, alsof ik op watjes lig, like it. Vaak ga ik nog wat lezen, spelletjes doen of schrijven, dus ook hier zijn mijn nachten niet langer als 6 uur. Maar slapen doe ik later thuis wel weer, nu genieten van alles om me heen. Rond 0:15 uur doe ik de lichten uit om richting dromenland te gaan…