Nog 1 dag en dan kan ik zeggen volgende maand!

Jeujjjj...

Tijd begint echt op te schieten, morgen is het 1 april en dan kan ik zeggen; Volgende maand ga ik naar Amerika. Hoe gaaf is dat! Aftellen is dus begonnen en de voorpret ook. Met de voorbereidingen ben ik wat lax, dus moet maar eens opschieten.
- Geldig paspoort CHECK
- Creditcard CHECK
- Electronische reistoestemming UH?
- Bankpas omzetten WAAROM WACHTEN ALS IK HET NU AL WEET?
- TSA slot halen voor koffer EHM? GEEN GOEDE REDEN
Rest komt later wel als ik zover ben om mijn koffer in te gaan pakken, maar daar is het nog wat overdreven vroeg voor.

Op 15 augustus 2014 heb ik dan eindelijk de knoop doorgehakt om alleen een rondreis te gaan maken, ik was even klaar met de zonvakanties en geluk in de liefde had ik ook al niet, ik kon dus geen enkele reden bedenken waarom ik het niet zou doen? Deze conclusie was een bevestiging aan mezelf waarmee ik het direct eens was. Ik heb op het werk meteen mijn vakantie aanvraag gedaan voor eind mei 2015. Deze werd snel goedgekeurd. Op 18 augustus zat ik in de startblokken om in de grote snoepwinkel van Fox een reis te gaan uitzoeken.. Ik wilde al jaren naar Amerika, maar toen zag ik nog meer leuk reisjes > Thailand, Indonesie, eiland hoppen op de caribbean. Oke dit wordt er dus niet makkelijker op. Wat nu? Amerika? Nee toch maar Thailand? Wacht Aruba, Curacao en Bonaire klinkt ook goed. Dat ik het mezelf op dat moment lastig maak is duidelijk. Toen dacht ik, waarom twijfel ik nu? Ik wil al jaren naar Amerika toe, New York is echt THE BOM. Zo gezegd zo gedaan. Ik besluit dat het Amerika wordt en daarbij krijg ik zelfs een stukje Canada cadeau. Binnen 15 min was ik klaar met boeken, aanbetaling meteen voldaan en vervolgens 30 min vol ongeloof naar mijn e-mail zitten staren waarin staat > Bedankt voor uw boeking.. OMG I did it. I dit it, I did it. Het is voor mij zoiets ongelofelijks groots, het vrijheidsbeeld, central park, de beroemde yellow caps..

Het eerste wat ik daarna doe is mijn allergrootste fan bellen, Mama. Ze is zo trots, gelukkig is haar gezondheid op dat moment redelijk stabiel. Kort erna belandde ze alsnog in het ziekenhuis, toen niet wetende dat ze er nooit meer uit zou komen. Uiteindelijk is Mama net voor de feestdagen overleden. Zo bizar hoe onverwachte wendingen het leven soms kan nemen. Inmiddels ben ik vanaf het moment dat ik heb geboekt, nu 7 maanden verder en vertrek ik al over 7 weken. Als ik dit van te voren geweten had, had ik waarschijnlijk nooit geboekt. Ik heb zelfs op het punt gestaan deze reis te annuleren. Ondanks dat deze vakantie dubbele gevoelens oproept, kijk ik er wel heel erg naar uit. Met het bijhouden van een reisdagboek kunnen mensen die met mij begaan en oprecht geïnteresseerd zijn mijn blogs lezen. Veel makkelijker ook dan iedereen constant appe, zeker ivm het tijdsverschil.

Zo blij mee en dan lacht het leven me weer even toe, met zulke vooruitzichten heb ik geen zon nodig om me goed te voelen, alleen de gedachte laat me glimlache van binnen. Na Amerika staat Indonesië nog op de planning voor de maand oktober. Wijze lessen zijn de laatste maanden geweest, waarom wachten tot morgen als het genieten vandaag al kan beginnen? Je weet namelijk nooit wat morgen kan brengen?

Nou lieve mensen, tot mei ergens!